در شور و شعف

منم که دیده به دیدار دوست کردم باز

چه شکر گویمت ای کار ساز بنده نواز

پی نوشت : خیلی خوش حالم 

که خداوند سرنوشتمان را بهم گره زده

تقدیم به دیر یافته ای به نام محمد رضا

تنها در باتلاق!

ای مدعیان امداد رسانی !

دیگر سعی در نجاتم نکنید 

آن قدر در گذشته مانده ام که 

دیگر خودم هم قصد خروج ندارم 

و آن قدر با هم می مانیم تا...

پی نوشت : فقط حواستان به مولا عج باشد...

اردو

دو روز

برای 

هماهنگی 

و سعی در 

ایجاد بهترین خاطره ها

برای استحکام رفاقت با 

یکی از بهترین هایی که 

خداوند 

رفاتمان را کلید زد 

برای تحمل شدن 

از جانب افرادی که هنوز دل گیرند ازمان

برای همسایه ای که

اندک اندک دارم بعد 13 سال!

می شناسمش

و برای ....

همه اش گذشت و می ماند خاطر هایش

ساعتی برای هم نوایی با حسین ع

عقربه ی ساعت 

دارد می گوید 

عصر است 

اما

معمولی نیست

عصر عرفه !

عصر غربت !

 

پی نوشت:

خداوند امروز را پس حدود 100روز

برای پاکی و توبه قرار داده است 

آن هم برای هم نوایی با حسین (ع) فاطمه(س)

از دست ندهیم!

خداحافظ ای رویای نا تمام...

رفتی

و تمام خوب هایت را بردی

بردی طوری که 

حتی آن پشیزی که

بهمان ما رسیده بود

هم نماند

می روی

و روز به روز 

ترکش هایی را 

که سپرش بودی

خودمان با نفهمی میل می کنیم

می روی 

و می سوزی برایمان 

اما غرور لعنتی 

نمی گذارد خاضعانه 

برای بازگشتت تلاش کنیم

می روی 

و بنده می مانم همان 

« کاش می دانستم ها...»ی 

جدیدی که خواهم فهمید

و حسرت و غم و آه!

کاش حداقل همان پشیزت برام

می ماند

دِینَت تاقیامت ، 

با رضایت 

یا بی رضایت

سنگینی می کند

پی نوشت :

برگرد

 عاشقترین هم درد 

آخر چگونه از خیالت بگذرم

 برگرد و غمگینم مکن

شبها

ای آخرین رویا 

من بی تو از رویای خود تنهاترم

تنها تر از اینم مکن

مرا بگیر آتشم بزنو 

جان بده به منو 

در سپیده ی جان 

روشن باش

مرا ببین

ای که بی تو منم 

بی تو میشکنم

ای تمامِ جهان 

با من باش

شمعِ توام تو ببین

در اشکِ من بنشین

ای روشنای جهان 

رو سوی سایه مکن

بی من مرا به سفر

از گریه ام مگذر

ای بی تو من 

نگران از من

گلایه مکن

 آهنگی از علی زند وکیلی

تمامش برای تو ای ناشناس آشنا

ماندن

می دانم 

شکستمت 

شکستیمت 

اما 

بمان 

تا نفس بکشم!

خیانت

گاهی 

نزدیک ترین افراد 

که مدعی اعتماد هستند 

و به آنها اعتماد می کنی 

می شوند بلای جان!

به جای رشد تو 

سبب طغیانت می شوند!

پی نوشت : هر کسی را بهر کاری ساختند